Hartverwarmende melancholie met de wortels ferm in het Friese platteland, gestold in schitterende liedjes. Dat ging lange tijd op voor The Serenes, het vehikel voor het sterke songschrijversschap van zanger-gitarist Theo de Jong. De groep maakte twee cd's die alom veel tongen losmaakten, stond drie keer op Noorderslag, lonkte begerig naar het buitenland en wisselde veelvuldig van bezetting, waarbij De Jong als enige constante meer en meer de as van The Serenes werd. Na de tweede, door de Amerikaanse sterproducer Lou Giordano begeleide cd `Back to wonder' slaagde De Jong er pas in een echte, hechte band bij elkaar te krijgen. Naast bassist Pyter Kuipers (al op die cd te horen) werd hij terzijde gestaan door gitarist Jacob Veenstra en drummer Thom de Jager. Het bleek te klikken, maar naarmate de groep vaker speelde (in Scandinavië onder andere), groeide bij De Jong het besef dat hij niet verder wilde op het dromerige, melodieuze pad van The Serenes. Dat, plus het feit dat de verkoop van `Back to wonder ' achterbleef bij de hoge verwachtingen, zetten hem ertoe om zijn groep op te heffen. Maar zie! Enkele maanden na dat trieste nieuws is daar Slide. Met... de voltallige laatste Serenes-bezetting, een nieuw en stukken heftiger en dynamischer geluid en een vinyl-single op het kersverse label (Nothing sucks like) Electrolux!. Zo slaat De Jong met Slide een nieuwe bladzijde op in het dikke boek van de Friese popgeschiedenis.
naar boven | page done by Iprecom |