Sawt El Atlas

Hun eerste noten speelden de jonge honden van Sawt El Atlas gezamenlijk in 1990. Onwaarschijnlijk jong waren ze toen, die vier Noord Afrikanen in Frankrijk: Adhil was 12, Kamel ook, Samir 13 en Mounir zelfs 11. Iedere avond kwamen ze bij elkaar om zich op hun trommels te bekwamen. Toen ene Krimau zich bij de vier voegde en, belangrijker nog, zijn keyboard meenam, nam het repertoire vaste vormen aan. Elementen van de Algerijnse raļ gingen hand in hand met ritmes en vocale invloeden uit reggae en ragga. Een groepsnaam hadden ze ook al snel: Sawt El Atlas, de stem van de Atlas (het gebergte). Ze kregen gezelschap van een gitarist, een bassist en een drummer en zo speelden ze vaker en vaker. In gezelschap van grootheden als Cheb Mami, Khaled en Keziah Jones of op eigen kracht, indruk maakten ze altijd. Op het `Printemps de Bourges'-festival van '93 werden ze uitgeroepen tot De Ontdekking van het Jaar. Multiculti's van geboorte, en vol overtuiging.