Frederique Spigt

Ooit vierde Frédérique Spigt triomfen met I've Got The Bullets. Die groep gooide hoge ogen in de Grote Prijs van Nederland, speelde talloze zalen compleet plat en snuffelde zelfs aan de hitlijsten. En dat was minder te danken aan de groepsnaam - voor fact fans: wat James Dean roept aan het eind van de beroemde film Rebel Without A Cause - dan aan Frédérique's grofgeschuurde zangstrot. Vervolgens dook ze op in A Girl Called Johnny, een groep waarin zij haar toenemende interesse voor country en rhythm and blues beter naar voren kon brengen. Maar dezer dagen laat deze gelouterde podiumpersoonlijkheid zich van een heel andere kant zien. Gitaren en drums blijven, maar worden naar het tweede plan verschoven. In plaats daarvan kiest Frédérique voor een strijkkwartet: La Piccolo Orchestra dus. Met rugdekking van dit ensemble en een zooi sterke liedjes, al te koop op een titelloze CD, duikt Frédérique tegenwoordig de theaters in. Pluche, strijkers? Maak je geen zorgen: de rock 'n' roll-geest en het dito beest blijken ook in deze opzet vaardig over deze unieke zangeres. In de kwestie `vorm of vent' wint Frédérique altijd.