Dat er in België veel bijzondere muziek gemaakt wordt, zal de lezer van deze krant niet ontgaan zijn. Nu is er weer G-Force, de naam waaronder Stanny Franssen zijn lang niet misse techno onder de mensen brengt. Franssen/G-Force is niet van vandaag of gisteren. Hij begon al met deejayen voor in België de new beat losbarstte, dat rare verschijnsel waarbij die gekke Belgen ouwe synthesizerplaatjes op lagere toerentallen afspeelden en zo de dansrevolutie hielpen voorbereiden. Hoe dan ook, Franssen was vooral betrokken bij de industriële scene rond Front 242. Tot hij house en techno ontdekte. Vooral het militante producersteam Underground Resistance uit Detroit wist hem rakelings te treffen. Jeff Mills, Mad Mike Banks en Robert Hood, de samenstellende delen van UR, horen dan ook bij zijn rijtje helden. Net als types als Maurizio, LFO, Richie Hawtin, Surgeon en aanverwante techno-extremisten. In die categorie misstaat hij zelf trouwens absoluut niet. Na het fraaie Electronic Lesson I is Electronic Lesson II het meest overtuigende staaltje vakmanschap dat hij aan zijn batterij elektronica ontwrong. Wat heet, het enige dat geen blijk geeft van Franssens rijke fantasie is de titel. Verder injecteert hij zijn stuwende technovariant met metalige klanken, drum 'n' bass, electro en wat verder het leven maar aangenaam maakt. Techno leeft, mede dankzij types als G-Force.