Wil je voor de verandering eens een succesverhaal lezen? Lees dan het levensverhaal van Caesar. Want dit Amsterdamse trio (soms uitgebreid tot kwartet, maar daarover later meer) heeft afgelopen jaar flink toegeslagen. Waarbij de Gebroeders Geurtsen graag wijzen op de voorspellende waarde van Noorderslag, waar Caesar al twee keer te gast was. Voor de doorbraakplaat No Rest For The Alonely was daar ook al het langspeeldebuut Clean, een plaat die in kleine kring enig kabaal veroorzaakte. Maar met die tweede plaat was het ineens goed raak. En waarom ook niet? No Rest For The Alonely is een triomf, waarop de mannen en de vrouw van Caesar laten horen hoeveel lucht er nog wel niet zit in het fenomeen gitaargroep. Daarvoor heeft Caesar natuurlijk een geheim wapen in huis in de vorm van het eigenzinnige compositietalent van zanger-gitarist Roald van Oosten, die zijn spitsvondige, gelaagde liedjes ook nog eens de microfoon inslingert met een prachtige, hoge maar des te krachtiger stem. Het Caesar-effect is een driedubbelslag: je ruggegraat krijgt aanhoudend bezoek van rillingen vanwege de schitterende melodieën, je trommelvliezen klapperen om de noisy uitbarstingen en de krachtige uitvoering en je hersenen springen op en neer van plezier bij het aanhoren van die sterke en ab!so!luut! niet academische vondsten die Van Oosten in zijn liedjes stopt. Maar het is verdomme geen soloproject! We hebben nog domineeszoon Sem David Bakker op de bas en Marit van Loos op de drums. Af en toe tref je Berend Dubbe, ex-drummer van Bettie Serveert, aan op toetsen. In Engeland, waar ze onderhand ook wel pap lusten van wat Caesar de verwende oorschelpen daar voorzet, is de titel van die doorbraakplaat trouwens omgezet in No Rest For The Lonely. Want de woordspeling in de oorspronkelijke titel vatten ze daar niet, ook al werd die Caesar aangereikt door een van Engelands grootste zonen: John Lennon.